Administratieve 'steun en toeverlaat'

Kloppen de kredietlimieten nog wel, of moeten we die aanpassen in overleg met de kredietverzekerings-maatschappij? Hoe zit het met die kortingspercentages? Je zit er bovenop, groeit uit tot vertrouwenspersoon van de directie. Je controleert en corrigeert. Software is natuurlijk gemakkelijk, onmisbaar ook. Maar jij zit zo scherp in de financiële details, dat je gewoon allang weet, of ziet aankomen, dat “iets” ergens niet klopt, dat het niet goed gaat. En vervolgens handel je daarnaar, organisatiebreed.

Debiteuren, crediteuren, kredietcontroles. Maar dat is natuurlijk niet alles. Zo kun je ook worden betrokken bij zaken als verschillende leasecontracten, bijvoorbeeld voor auto’s en mobiele telefoons. Scherp zijn en scherp blijven, ook als er eens veel zaken tegelijk op je afkomen. Van die klant die echt nu moet worden aangemaand tot de uitdaging van een Italiaanse fabrikant, die zijn spullen niet op tijd in Eindhoven kan hebben. Terwijl je al wel de factuur moet betalen. Ondertussen dreigt een andere klant niet te worden geleverd omdat de
kredietlimiet is overschreden.

Jij behoudt rust en overzicht. Gaat in overleg. Nu wel een cliché: je bent de rots in de branding op onze financiële administratie.

Dus een belangrijke job, maar nuchter als je bent zie je dat zelf niet zo. Je doet rustig en overtuigend je werk, loopt niet te gillen door de gangen. Stabiele factor. Je werkt met veel collega’s samen, doorgaans in nauw overleg. Dat kan zijn met inkoop, of met de man in het magazijn. Of met de verkoper die dat project heeft verkocht. Want hoe zat dat nou precies met die afspraken? Moeten we dat dan niet ook factureren?